Woensdag 25 mei: onderweg naar Georgian Bay.

Vanmorgen hebben we besloten om dan inderdaad maar terug te rijden naar het vliegveld waar de ellende van het wel/niet testen begon. Het is een ommetje van zo’n 100 km en de dingen die we vandaag evt. wilden doen ( stadje Niagara on the lake en st. Jacob, mennonieten dorpje) moeten we overslaan. Belangrijker is om de zaken geregeld te hebben. Wij rijden dus met de camper terug naar het vliegveld, naar arrivals. Lekker handig met je camper daar rijden, maar Marian navigeert er netjes heen. Ik naar binnen, mijn verhaal gedaan bij de info balie. Al snel wordt er iemand van het testcentrum bijgehaald die me persoonlijk over het vliegveld loodst naar de test locatie. Mijn recovery bewijs van het RIVM blijkt toch niet te voldoen, dus ik krijg een test. Binnen twee dagen hoor ik de uitslag. Hèhè, die zorgen zijn opgelost. 

Vanaf het vliegveld rijden we door richting het westen naar de stad Midland.

Onderweg maken we kort een stop bij een winkelcentrum om nog enkele boodschappen te doen en marian koopt een Levi’s broek (voor 15 euro! helemaal happy) en een blouse.

Hoe verder we rijden hoe rustiger het wordt en de omgeving veranderd van bebouwing naar groene heuvels en boerderijen. Midland ligt aan de Georgian Bay.(190 x 80 km) Een grote baai die deel uitmaakt van Lake Huron, één van de grote meren van noord Amerika.Er zijn vele eilandjes in het meer. We zetten onze camper neer op Bayfort camp, aan de baai. Het is een camping waar een flink deel van de mensen hier zo te zien een hele zomer staan. Grote campers en caravans met aanbouw en kleinere autootjes erbij. Of misschien wonen sommigen er wel. Maar het ziet er allemaal heel netjes uit en Loreen van de camping laat ons zelf een plekje uitkiezen. Inmiddels is het een beetje gaan druppelen, dus we eten de 🍝 pasta maar binnen in onze hut. Daar smaakt ie ook!