Donderdag 4 mei: Albufera national parc

Omdat de mobiliteit van Marian nog zeer beperkt is, en nog een dag niets doen wat saai is gaan we vandaag naar national parc albufera. Het ligt ongeveer 18 onder Valencia en is een natuurgebied van bijna 6000 hectare met een grote zoetwater lagune. Eeuwen geleden was er een open verbinding met de zee, maar nu zijn de verbindingen dichtgeslibd. Een duinenrij scheidt de zee van de lagune. In de lagune wonen vele vogelsoorten, staan bijzondere vissershuisjes en zijn er veel rijstvelden voor de plaatselijke paella.

En je kunt er een leuke boottocht over maken. Dus NL, niet lopen en dat is wat we nodig hebben deze dagen. Eerst rijden we terug naar de plaatselijke farmacie, om te kijken of de brace binnen is gekomen.  Er is een prima brace binnengekomen en deze geeft een stuk beter steun op de beurse enkel van Marian dan het druk verband. We rijden zo’n 50 km zuidelijker.  De eerste stop is in el Saler, een klein dorpje in het begin van het park. Ff een cappuccino en dan naar El Palmar, een gezellig dorpje, wat wel toeristischer is geworden, maar ook nog wel echt een Spaans dorpje is. We parkeren vlak bij het water en lopen binnen bij de eerste, de beste boottochtjes plek. Wij zijn de enige daar en mogen dus ook met zijn tweeën op de boot (betalen wel iets meer, maar we hebben geen zin om te wachten of er nog andere toerist komen, en heel druk is het er nou weer ook niet). Dus als twee prinsessen, nemen we plaats midden op de boot die er eigenlijk zo’n 30 kan meenemen. Lekker hoor! We varen een klein uurtje over de lagune en door kleine doorvaartjes in het riet. De Spaanse schipper kent 3 woorden Engels en wijst af en toe enthousiast naar de kant en zegt iets….. in het Spaans. Maar de beperkte uitleg mag de pret niet drukken, het zonnetje schijnt, we zitten midden in de natuur op het water en genieten ervan. We zien vogels, kleine huisjes en blijkbaar ook een flamingo (maar dan heel ver weg in de lucht…..).  Na weer afgezet te zijn lopen we, 250meter (da’s al meer dan gisteren) naar het kleine centrum van El Palmar en nemen weer plaats op het terras. We eten daar de plaatselijke delicatesse, paella. Want volgens de boeken is paella in deze streek “uitgevonden”. We krijgen samen zo’n hele grote pan op tafel. We moeten er even mee schuiven, want anders vallen de bordjes van tafel. Hij is heerlijk. We krijgen de pan bij lange na niet leeg en bij het opruimen vraagt de ober of we de rest mee willen. Nou, goed plan, daar kunnen we morgen nog samen van eten. Weggooien is “sund”. 

Op de terugweg rijden we weer dwars door Valencia, daar komen we, wrs, later in de week nog. Wel stoppen we nog even bij de supermercado, een grote supermarkt a la hypermarché, en doen nog enkele inkopen. Ze hebben er ook van die wandelstokken, voor berg wandelaars. Het blijkt dat deze voor Marian extra steun geven, en dat lopen dan iets beter gaat. We wilden eigenlijk op zoek naar krukken, maar hopelijk werkt dit ook. Rond half 6 zijn we weer terug en zitten nog ff in het zonnetje. Het is een graad of 22-24, wel met vaak wat sluierbewolking wat er voor zorgt dat het prima weer is om iets te doen, of op t terras te zitten. Maar voor strand of zwembad is het (mede gezien de wind). nog net iets te fris. Maar hopelijk komt dat ook nog.