Maandag 30 mei Icefields parkway

Maandag 30 mei. Icefields parkway
Vandaag toch nog maar een keer op tijd opgestaan want we rijden vandaag de Icefields Parkway. Volgens het boek de mooiste weg van NoordAmerika. De parkway is totaal 230 km lang met onderweg vele opties om te stoppen: voor korte of lange wandelingen, watervallen, uitzichtpunten, bergen, meren en nog veel meer. We nemen afscheid van Jan en Gerry want vanaf vandaag splitsen onze wegen. Zij gaan westwaarts, wij zuidwaarts om tegen het eind van de vakantie elkaar weer tegen te komen.
Tegen 9 uur zijn we op pad en maken de eerste stop bij Athabasca Falls. Een knalblauwe waterval stort zich zo'n 50 meter de diepte in, een kloof in. We wandelen ook naar beneden daar waar de kloof weer eindigt en zien het water verder in de rivier komen. Erg mooi.
Weer rijden we een stukje verder naar het volgende hoogtepunt. De Sunwapta falls. Ook hier een flinke waterval die zich om een bocht heen naar beneden stort. De wandelingetjes naar de bezienswaardigheden zijn niet lang en prima te doen. Bij Sunwapta falls is ook een leuke lodge waar we even rondkijken en een koffie to go nemen. Want er is nog zoveel te doen. We rijden door naar de Columbia icefield. Hier komen een aantal gigantische gletsjers bij elkaar en komen (nog) dicht bij de weg. We lopen een trail over een stuk waar vroeger de gletsjer nog liep over heel veel keien en steken ook via die keien een klein riviertje over. Daarna lopen we tot bijna bij de voet van de gletsjer, niet zo'n lang stuk maar wel met een pittig klimmetje erin. Prachtig. Het is vandaag gelukkig wel droog, maar ook vrijwel helemaal bewolkt, wat wel jammer is. Met de zon is alles nog mooier zou moeders zeggen. Na onze wandelingen lunchen we in onze eigen camper met uitzicht op de gletsjer. We zijn ongeveer op de helft en er is nog veel te zien! We maken wat korte stops voor mooie uitzichten en maken heel veel foto's en filmpjes. Tegen 3 uur komen we aan bij Peyto Lake, het blauwste meer van Canada. Net dan trekt de lucht open en komt de zon tevoorschijn, maar aan de andere kant hangt nog een dikke wolk waar wat sneeuwvlokjes uitvallen. Bijzonder: zon en (weliswaar maar een heel klein beetje, maar toch) sneeuw tegelijk. We lopen het pad omhoog naar het uitzichtpunt: geweldig!!!! Het meer ligt in de zon en is echt knal turkoois. Dit komt door deeltjes stenen en mineralen wat door de gletsjer afgeschuurd wordt en in het water terechtkomt hebben we geleerd.
Na wederom heul veul foto's en gewoon een tijdje staren naar het meer, rijden we weer een stukje verder naar Bow lake. We parkeren ons gevaarte bij 
Num-Ti-Jah Lodge en lopen vandaar naar het meer. Inmiddels schijnt de zon over de bergen en gletsjer heen en trakteert ons op een zilverblauwe schittering over het meer. De laatste 35 km rijden we door want na zoveel moois zijn we moe geworden en willen richting de camping. Gelukkig rest er nog één verassing want we zien nog een beer langs de kant scharrelen en gras eten (gelukkig had ie geen interesse in ons). We krijgen een mooi plekkie op de Lake Louise campground waar ze "lots of animals" hebben en we weer bereninformatie meekrijgen. Eeeeeh,........ OK, we eten wel in de camper anders zit Marielle toch de hele tijd om zich heen te kijken of we geen ongenode gasten krijgen. Maar gelukkig kwam er niemand anders de sla en pasta mee opeten.