Dinsdag 7 juni. De kustlijn van de baai van Fundy.

Vanmorgen weer verbaast over de rust op de camping. Om 9 uur zie je er nog niemand. Pas na 10 uur begin het te leven. Maar dan hebben wij het ontbijt al achter de kiezen en zijn we zover om de camping te verlaten.

We hebben gisteren avond onze was gewassen, maar helaas is een deel niet voldoende droog geworden. Dus aan alle kastjes en haakjes hangt wasgoed te drogen en zo gaan we op pad, als een rijdende waslijn.

We gaan enkele kilometers terug het national park uit en naar het dorpje Alma. Daar is het getij nu geen vloed maar eb, dus treffen we een hele andere situatie aan in de haven. De vissersbootjes drijven nu niet meer, maar liggen op de zeebodem en er is geen water meer in de haven. Dat is echt een heel raar gezicht, net of iemand de stop er heeft uitgetrokken🤣.

Verder een klein leuk plaatsje met wederom leuke huisjes en een winkeltje. En gelukkig ook een tankstation. En daar maken we weer gebruik van, want dorst heeft onze bus altijd.

We rijden het Fundy natuurpark weer in en volgen eerst de weg naar de kust. Daar stoppen we bij de schiphaven en genieten van het uitzicht over de baai. Ook is er een mooie kloof met een houten overdekte brug. Een erg mooi plaatje levert dit op. 

Hier is het getij ook zichtbaar, in de kloof staat de rivier heel laag.

We rijden naar de andere weg in dit park en deze gaat naar het noord oosten. Onderweg rijden we door mooie bossen in een glooiend landschap. Het is prachtig hier en het weer is ook op zijn best vandaag, strak blauw en 22 graden. De korte broek kan aan!

We stoppen bij Wolf lake en kijken naar een mooi blauw meer omgeven door groene bossen. Wouw wat is het hier toch mooi. En weer vragen we ons af, waar zijn al die andere mensen….

We rijden het park uit en komen op een splinter nieuwe weg terug naar de kust. We rijden langs rotsen, bossen en slingeren van hoog naar laag door dit mooie landschap. Soms zijn de hellingen wel 16 % steil. Vaak zien we boven op de berg net een randje zee boven de bomen uitsteken.

We rijden de Fundy trail parkway en moeten zoals overal hier weer opnieuw entree betalen. Dat hebben ze hier zeker uitgevonden. Overal waar iets te zien is, staat er een hokje op de weg met een slagboom. Meestal is het 8 euro pp. 

We krijgen ook meteen veel uitleg over wat we wel en niet gaan zien… Ze hadden hier eeuwen ook zo’n alleen staande rots in zee, maar deze is net dit jaar in zee gestort….

Onze eerste stop in dit park is bij de Walton Glen. Een kloof die vanuit het binnenland naar zee loopt en een waterval. We wandelen naar de kloof en vragen ons af waarom je altijd eerst afdaalt en op de terug weg weer omhoog moet. Waarom niet anders om? Wederom een geweldig plaatje!

Dan gaat deze weg naar de kust en genieten we van een geweldig uitzicht over de baai tijdens onze lunch op een picknickbank. Wij hebben geen wensen meer… 

We rijden door naar een rivier monding en zien dat het water weer terug aan het stijgen is in de rivier. Ook wel raar het stijgt vanuit de zeekant.

Ook dit park houdt op en de bewoonde wereld begint. Er wonen veel mensen hier in een mooi houten pand direct aan het water. 

In het dorpje Orange hills zijn grotten in de rotsen geslepen in een grote oranje rotswandl in een baai, door het wassende water. Bij eb kan je er doorheen lopen, maar nu het water weer terug komt, kan er je nog wel lopen, maar krijg je natte voeten.

Je ziet ook weer bootjes varen op zee, dus het water komt echt weer de baai in, die 150 km lang is.

Leuk te zien dat de bootjes nu ook weer de haven binnen varen in St Martin. Ook dat is een knutterig dorpje met een overdekte brug, vuurtoren en gekleurde huisjes en winkeltjes.

We besluiten hier te kamperen vannacht. Het is nog vroeg, 17 uur maar dan kunnen nog heerlijk genieten van de zon en zee. We hebben een plekje direct aan zee op de camping.

Na het eten gaan we eindelijk iets doen, waar we het al tijden over hebben. Een kampvuurtje stoken, nu het droog en zonnig is.

Erg gezellig zo’n knapperend vuurtje bij het schrijven van dit verhaal! Natuurlijk worden er ook marshmellows boven het vuur geroosterd. En zien we naast veel Canadese ganzen ook een zeearend met vis in zijn poten over vliegen.