Vrijdag 10 juni: Cape Breton

Na een nacht met heel veel regen worden we vanmorgen wakker bij een grotendeels blauwe hemel. Dat is heerlijk!

Na het ontbijt rijden we richting noord.  Bij Port Hasting rijden we de hoogste Dam van Canada over om op het schiereiland Cape Breton te komen. Dit is het noordelijkste deel van Nova Scotia. Daar stoppen we even bij de plaatselijk VVV voor wat kaarten en info over de route die we gaan rijden. Op Cape Breton hebben vele Schotten en Ieren zich gevestigd, maar er is ook een deel waar van vroeger uit nog veel Franse invloeden zijn. Vroeger dus al multicultureel (maar of dat dan allemaal even gezellig ging). Het eerste stuk wat we rijden heet de Ceilidh trail, veel bordjes staan hier behalve in het Engels ook in het keltisch. Op de universiteit van Antigonish, stadje, waar we vannacht sliepen wordt ook nog een opleiding Keltische talen gegeven, en hier wordt het ook soms nog gesproken. Maar de Keltische invloeden zien wij vooral aan de uithangbordjes van bijv Keltische kunst of  muziek. In Port Hood maken we een korte stop. We lopen even over het strand en over de boardwalk die over de kust is aangelegd. Puur om te wandelen, want verder is er helemaal niets. Bij ons zou het helemaal commercieel zijn met winkeltjes enzo. De volgende stop is in Mabou. Daar gaan we op zoek naar koffie. Volgens internet is er een koffie tentje. Dat blijkt inderdaad een “tentje” te zijn: een heel klein houten foodtruckje langs de weg, met volgens de mevrouw de lekkerste koffie van Cape Breton. Wij vinden het ietsje tegenvallen, maar de intentie is goed. Wij zijn inmiddels op de Cabot trail zelf gekomen. Dat is de 290 km lange weg die helemaal om de noordelijke kust van dit schiereiland gaat. De heuvels worden hier hoger en ruwer. Heel mooi. In Chetikamp, da’s dan weer een Franse kolonie, willen we stoppen voor de lunch. We zoeken naar een centrum, evt een restaurantje. Maar het is meer een lintdorp met van alles erlangs. Uiteindelijk parkeren we bij de haven. Daar smeren we een paar boterhammen en zetten de rode stoeltjes buiten op de parkeerplaats met uitzicht op de bedrijvigheid van het haventje. Voor onze neus wordt met een grote truck met loader een 15 meter lange boot uit het water gesleept, dus we hebben meteen vermaak. Vlak langs ons zit een groepje oudere heren hetzelfde te doen als wij: wat te kijken en ook wat te drinken. We kletsen even samen in het Engels, maar zij zelf praten in rap Frans, niet te volgen.

Het is vandaag super mooi weer, dus we besluiten niet langer in de bus te zitten maar op tijd een camping te zoeken. Net boven Cheticamp begint het nationale park cape Breton highland. De Cabot trail loopt hier zo’n 110 km doorheen. Dit is het mooiste en bovenste deel van het schiereiland. We kopen een permit en reserveren meteen voor een campinkje aan zee. Na 10 minuten zijn we er. Er zijn maar 20 plekken, alleen toilet, geen andere voorzieningen, maar het uitzicht is fenomenaal. Onze camper staat boven op een klif(zeker op veilige afstand van de rand hoor!)  en we kijken zo uit over de hele baai. Nix meer doen dus en lekker luieren met dit uitzicht in de hoop een toevallige walvis te zien passeren………