Zaterdag 11 juni: tweede deel Cabot trail tot Sydney.

Vanmorgen werden we waker met een geweldig uitzicht over de baai en stralende blauwe lucht. Meteen de korte broek aan en de open schoenen. Dat is nog niet voorgekomen. Dat het meteen in de ochtend al zo’n heerlijk weer is. Het wordt 27 graden vandaag. We ontbijten buiten en genieten volop van de vissersbootjes op zee.

We hervatten de route door het Cape Breton highland national park. Het is een geweldig mooie route langs baaien, door beboste bergen en dalen met blauwe meren. Aan de west kust is het dorpje Pleasant bay en houden we even pauze. En daar vinden we 1 piep klein winkeltje en een lege vissershaven. Dus stoppen we onderweg wel weer voor een van de tientallen geweldig mooie uitzichten, want hier valt niets te halen. Nog eens geen cappuccino…. We rijden landinwaarts en steken het eiland over naar de oost kust, door de groene bergen en dalen. Er wonen hier wel mensen in deze dwars route, want dit valt buiten het nationale park. Deze hebben waarschijnlijk wel wat meer te besteden. Want de panden zijn groot, goed onderhouden met grandioos uitzicht en liggen in een mooi aangelegde tuin. En dat laatste is heel uniek. De meeste Canadezen hebben alleen gras om hun huis en dat maaien ze het liefst bijna elke dag. Want je ziet de hele dag mensen maaien…

Bij de oostkust buigt de weg weer naar het zuiden en belanden we weer in het nationale park. Ook deze kust is mooi en ruig, met veel rotsen en hele grote keien. Een zandstrand komt bijna niet voor in de vele baaien.

We stoppen en kijken vaak naar het water vanaf een klif. Op een gegeven moment zien we 8 bootjes liggen en vermoeden dat ze walvissen aan het spotten zijn. De mevrouw naast ons heeft een verrekijker en zegt dat ze een staart zag. Wij zagen alleen bootjes…Of toch niet niet helemaal, net voor ons door vloog een bald eagle 🦅voorbij. En deze keer wel op de foto!

We rijden verder en stoppen nog vaak op mooie uitzicht punten.

We komen op de 200 km door het park niets meer tegen dan natuur en nog eens natuur. Geen dorpje, winkel of cafe wat open is in juni…. Dat is erg raar. 

Op de laatste stop in het park lunchen we op het keienstrand op een vlondertje met rugleuningen en tafeltje. We eten de eigen gesmeerde boterhammen op en verbazen ons over de vele keien op het strand. Wel 3 meter hoog zolang en zo breed als het hele strand is.

Na het park veranderd het landschap eigenlijk niets, alleen is het weer hier en daar bewoond. We besluiten door te rijden naar Sydney. Een stadje oostelijk op een volgend eiland. Daar is vroeger de mijnindustrie begonnen. Eerst steenkool en later ijzerertsen. En nu vooral ook toerisme en vissers. 

We besluiten het stadje morgen te bezoeken en nu 13 km noordelijker aan een rivier een camping te zoeken. De camping ligt direct aan het water bij iemand in z’n achtertuin.  

We bekijken de landkaarten en bepalen de route voor de laatste week. Het blijft allemaal flinke afstanden, maar nu het weer zo mooi is, besluiten morgen vooral buiten te willen zijn, in plaats van km-vreten. Dat kan beter maandag, want dan zijn de voorspellingen weer wat minder. 

We zien nog iets in het wild wat we nog niet hebben gezien deze vakantie: een kolibrie . Deze is stukken kleiner dan die eagle en zeer snel…dus niet op de foto☹️
 

Ps: Bijna geen telefoonverbinding de laatste dagen, dus de site bleef even ongevuld….