Dinsdag 5 maart Moshi en omgeving

Dinsdag 5 maart
Moshi en omgeving

Vanmorgen zijn wij uitgenodigd bij een ziekenhuis in Moshi voor een rondleiding. Een van artsen is bevriend met Henny. We krijgen alle afdelingen van het ziekenhuis te zien. De indeling is bijna het zelfde als bij ons, zoals spoed eisende hulp, oogkliniek, interne afdeling, paaz en kraamkliniek enz. Heel herkenbaar. Het uiterlijk is een ander verhaal. Dat is met niets te vergelijken. Voor ons zijn het zeer oude gebouwen met weinig of geen voorzieningen. Alleen bedden, dokters en verpleegkundigen. Maar het is er wel schoon en het werk wordt met een groot hart uitgevoerd. Alle patienten krijgen zorg, of ze geld hebben of niet. Wel is er voor de armen een andere afdeling. 
Ze zijn op de goede weg maar hebben te weinig middelen om te verbeteren. Gelukkig hebben ze al wel wat buitenlandse sponsors en zien de gerenoveerde gebouwen er een stuk beter uit. 

Na dit bezoek gaan we naar ons hotel en werken de dagboeken bij en genieten van de rust. Tegen het middaguur lopen we naar de Kilimanjaro coffee lounge en daar ontmoeten we wederom de vier dames en lunchen samen op deze mooie plek in de stad. 
Daarna gaan we met een jongen van de hotelkeuken opstap. Hij komt van een klein dorpje net buiten Moshi en wil graag aan ons zijn roots laten zien. Het is een grappige jongen van 20 jaar die trots is op zijn afkomst van de Chagga boeren, een van de vele volkeren in Tanzania.
We rijden al snel weer onverhard en tussen de bananen en koffie plantage's. hier is hij opgegroeid en verteld hele verhalen over deze streek en de leefwijze.
De landeigenaar is een buitenlander en de boer zelf is niet rijk. Aan de andere kant van de Kilimanjaro is het beter geregeld daar zijn de boeren samengaan werken in een unie en zijn we rijker geworden van de beroemde arabica koffie.
We lopen rond op de plaatselijke markt, deze bevolking is ook heel vriendelijk en zijn gelukkig. Ze zijn blij met ons bezoek. Ze kijken meer naar ons dan wij naar hun. Ook zijn hier de ballonen voor de kinderen weer een groot succes en daarna foto's maken is een hele belevenis, omdat ze staan te dringen voor de camera, en nu niet alleen de kinderen maar ook de volwassenen. Ook zij zijn erg nieuwsgierig als ze het resultaat terug mogen kijken op het lcd schermpje. Ze hebben hier geen spiegels......
We maken mooie foto's en gaan verder. We bezoeken de school  en de dokterspost van de keukenhulp en de plantage's rondom het dorp.
Overal zijn kinderen en we blazen wat balonnen op. ja, alleen een ballon uitdelen heeft namelijk geen zin. Ze kunnen de truck van het opblazen niet. 
We bezoeken ook zijn ouderlijk huis en maken kennis met zijn zeer vriendelijke moeder en tante. Het huis is in onze ogen klein en toe aan een opknapbeurt maar hier is het heel normaal. Ze bied ons bier aan wat we moeten proeven, bananenbladbier, niet echt lekker voor ons. Maar ook hier is het een lust op te fotograveren, ze gaan er echt voor zitten en poseren. We beloven de foto's later dit jaar afgedrukt en wel, via Henny aan hen laten te geven. Zoiets hebben ze hier namelijk bijna niet.
Al met al weer een enorme belevenis op een doorde weekse dinsdag.
De avond brengen voor de afwisseling dit keer met zijn tweeen door, en gaan bij een restaurantje in de buurt eten. Het is er mooi en we eten er lekker. Hadden we eerder moeten ontdekken.

Weer gaat de dag snel voorbij en zijn we om 22.00 uur doodop. Een van de reden is ook wel, dat we in nacht telkens meerdere malen vanaf 4.30 uur gewekt worden door een van de 4 moskees. De moslim is erg in de minderheid hier, de meeste zijn christen, maar de herrie in de nacht is er niet minder om.