Woensdag 6 maart: oudermiddag bij het Umojaproject

Woensdag 6 maart  Oudermiddag bij het umojaproject
Vanmorgen voor de verandering een keer rustig opgestart. Na het ontbijt wandelen we over de lokale markt. Een grote dagelijkse markt waar ze behalve groente en fruit ook heeeeel veel andere dingen verkopen. Spullen voor de keuken, kleren, schoenen, speelgoed, ook alles 2e hands natuurlijk of gerecycled. (En dan niet gerecycled omdat het goed,is voor het milieu, maar uit bittere noodzaak. Van autobanden maak je: schoenen, slippers, elastieken, afdichtrubbertjes en vast nog veel meer). Nadat we een miljoen gepind hebben bij de bank, zijn we ook een keertje miljonair!  (we moeten bij het hotel cash afrekenen, dus lopen we eerst maar terug om dit te doen. Het is hier wel veilig, maar ook thuis lopen we niet graag met 500 euro op zak ( want dat is het miljoen waard!) We kopen nog een prachtige houtgesneden giraffe (hoe krijgen we het ding in hemelsnaam thuis?) en gaan dan naar ons vaste plekje bij de kilimanjaro coffeelounge. Na een lekkere latté is het tijd om naar Shirimatunda te gaan. Dit is de wijk waar de Umojaproject ligt. Het is vandaag oudermiddag. De ouders zijn allen uitgenodigd om te horen hoe het op de school gaat. Ze krijgen een maaltijd en daarna is er muziek en dans. We helpen eerst met de voorbereidingen voor het eten. De kok van het panamahotel is gekomen om samen met de kok van umoja te koken voor allen: pilav met rundvlees, groenten en fruit. En dat in gigapannen op het houtgestookte fornuis. Er is een pit te weinig, maar de oplossing is simpel: buiten een vuur stoken en daar wordt het vlees gebakken. De bijeenkomst begint officieel om 11 uur maar het duurt tot ongeveer 14 uur voor iedereen binnengedruppeld is. Heel normaal hier in afrika! Ondertussen kunnen de dames en heren zich bezighouden met het maken van kettingen, oorbellen en armbandjes. Henny en Annie hebben heel veel mooie kralen, draad en slotjes meegebracht. Het is een groot succes. De vrouwen stralen helemaal met hun nieuwe juwelen. Het ziet er ook heel mooi uit. Ze zijn erg creatief. Daarna gaan we met zijn allen eten. Op zijn afrikaans: met de handen, net zo makkelijk hoor! Geweldig om zo'n middag bij te wonen. Zien hoe fijn ze het hier hebben en hoe dankbaar de ouders zijn voor de goede opvang. Ook wij worden door de ouders  regelmatig bedankt en geknuffeld. Heel bijzonder. Na het eten is het tijd voor dans en muziek. Niet alleen alle kinderen maar ook een aantal ouders komen op de dansvloer en dansen op de muziek. Wij doen met zijn alle mee en proberen de heupbewegingen na te doen. Dat valt niet mee. "Good try" zou isa onze vriend en taxichauffeur zeggen. We swingen en lachen wat af met al die mensen. Ook al begrijp je elkaars taal niet, soms hoef je niet veel te zeggen.
Rond 16 uur valt de stroom uit en is het klaar met de muziek. De mensen nemen afscheid en wij gaan nog even met wat medewerkers wat drinken.  Ze proberen ons swahili te leren en wij hun nederlands. Dat geeft veel plezier aan beide kanten. 
Terug in het hotel spoelen we het rode zand weer van ons af. Het is de laatste gezamelijke avond hier en we gaan nog een keer bij de italiaan annex indier eten. De pasta is weer prima, maar de bediening heeft er wat minder zin in vandaag. Laat op de avond wandelen we terug naar het Panamahotel waar we zoals gewoonlijk moe maar voldaan het bed induiken.