Maandag 24 sept. 2018 Clearwater, here we come!

Vandaag verlaten we de mooie eilanden Captiva en Sanibel en gaan nog 260 km noordelijker aan de kust slapen.

We stoppen op het kleine eilandje wat midden in ligt tussen de 2 grote bruggen die Sanibel aan het vaste land verbind. Daar struinen we nog even het strand af op zoek naar aparte schelpen, want daar staat dit eiland om bekend. Helaas vinden we alleen de gewone schelp en geen hoorntjes ect. 

We rijden langs de kust en zien wederom vele mooie privé huizen direct aan het strand staan. Je zou zo toch kunnen wonen, helemaal top.... We blijven dromen houden gelukkig! We stoppen bij de Edison mall in Fort myers en gaan even shoppen. Ja, 2 vrouwen op pad, dus dat moet op zijn tijd. Marielle koopt nieuwe schoenen en een korte broek en ik een shirt. Hebben we morgen weer wat schoons aan ons lijf! De mall is groot, maar halverwege hebben wij het wel gezien. We drinken nog een koffie bij Starbucks. Daar zijn we inmiddels wel vaste klant, we komen er dagelijks, maar dan steeds op een andere plek. De koffie is er heerlijk en natuurlijk meteen gratis internet op een tijd dat er mensen wakker zijn in Nederland. Dat appt leuker. 

We gaan verder noordwaarts en verlaten de kustweg, want die schiet niet op. Je mag er maar 50 km per uur en om de haverklap stoplichten. Dan is 260km toch wel lang rijden. De snelweg schiet gelukkig enorm op, daar mag je 110 km per uur. We stoppen bij de supermarkt en lunchen met yoghurt. We raken die grote porties voor de lunch erg beu. En dit is een gezond alternatief en makkelijk te eten onderweg.

Aan het einde van de middag en na verschillende grote bruggen (waar je apart tol voor moet betalen) zijn we op het grote schiereiland bij Tampa bay gearriveerd. 

We stoppen bij John’s pass, dit is een toeristendorpje gebouwd in de vorm van een oude haven. Met vele winkeltjes en restaurantjes.  Het ziet er leuk uit, maar het ruikt er onfris. Door de redtide liggen hier vele dode vissen aan de waterkant en de geur in onaangenaam. 

In de winkelstraat merk je er niets van, maar na 2 winkels van binnen gezien te hebben, heb je de rest ook gezien. Veel zwemkleding en strand spullen. We rijden verder naar onze bestemming: Clearwater beach. 

Daar overnachten we 2 nachten bij het Cabana hotel. Het ziet er leuk uit en we kijken recht op het zwembad. De zee ligt op 100 meter. De mevrouw verzekerde ons dat de redtide hier niet is geweest, dus dat het strand en zee beschikbaar zijn voor ons. Dat is fijn, doet de naam van het stadje meteen eer aan. Maar ze vertelde ons ook dat we niet op het strand mogen bij onweer, want daar stond deze streek om bekend. Vele gevaarlijke licht flitsen....

Nadat we onze spullen in de kamer hebben gezet, liepen we naar het strand om de zonsondergang te bekijken. Maar helaas kwamen er snel donkere wolken en zakte de zon niet in zee, maar dook in de donkere wolk. En ja wel, meteen een flits. Dus wij snel een schuilplek gezocht bij een sportbar. De mevrouw had niets te veel gezegd. Ik heb het nog nooit zo hard zien en horen onweren als hier in Clearwater. De tv’s in de bar vielen er zelfs van uit. Zeer harde knallen en meerdere ligt flitsen tegelijk. Wouw.... de toeristen werden er stil van, maar de obers gingen gewoon door. Dit was vaak zo.

Het regende ook hard. Gelukkig hadden ze ook eten in deze bar, dus meteen gedineerd tijdens het schuilen. 1 1/2 uur later was het zo goed als droog en konden we weer veilig terug lopen naar ons hotel.

Weer een unieke ervaring rijker!