Woensdag 13 maart van Zanzibar naar Dar es salaam

Woensdag 13 maart van Zanzibar naar Dar es salaam

Vanmorgen al vroeg uit de veren omdat we om 7.30 uur al werden opgehaald door taxichauffeur Ali. Hij brengt ons naar het vliegveld en neemt afscheid van ons. Het kleine vliegveldje blijkt over bevolkt te zijn door honderde Italianen. Er staan lange rijen voor het inchecken, maar raadselachtig genoeg mogen wij via een zij poortje rechstreeks naar binnen, waarschijnlijk omdat we nationaal vliegen. Maar vervolgens zitten we wel met deze grote en vooral luidruchtige groep in een hele kleine ruimte een uur lang op onze vlucht te wachten. Vandaag gaat de vlucht wel door en met 14 anderen stappen we in het vliegtuig om 30 minuten later op het vaste land uit te stappen. Ook deze keer is de bagage weer erbij, ook verrassend in dit land waar niets digitaal gaat.
We nemen een taxi en komen al snel in de file in Dar es salaam. Duidelijk een grote stad, waar de infastructuur niet is opgewassen tegen de groei van het verkeer. Het hotel waar we de komende twee nachten verblijven ligt hartje centrum. Officieel is dit niet de hoofdstad, maar is het noordelijke Dodoma dit. Maar dit is wel de grootste stad en het financieel centrum van het land. Er wonen hier meer dan 2,5 miljoen mensen en allemaal even donker. De stad is niet toeristisch en we vallen enorm op als we in de middag door de stad lopen.
Na uren in de stad zijn geweest hebben we 11 blanken gezien. De stad is rommelig en heeft weinig te bieden. Er zijn enkele zakenhotels en twee kleine winkelpassage's. De rest is vervallen en ook al ligt de stad aan zee, de haven is lelijk en het water vies. Er is geen boulevaard of iets anders gezelligs. We besluiten te lunchen in het luxe hotel omdat we de armoedige restaurantjes zoals de kraampjes op de stoep niet vertrouwen. Marielle heeft namelijk al dagen last van de darmen, dus beter goed opletten wat we eten.
Bij de ferryhaven regelen we een uitstapje voor morgen. We willen nog naar een eilandje aan de kust om te relaxen voordat we naar de sneeuw en kou vertrekken. Met een beetje gedoe hebben we dit kunnen regelen, iedereen wil die enkele toerist namelijk iets verkopen in deze stad.....
We winkelen nog even in de passage en nemen sandwich mee voor de avond.
Hoeven we de deur niet meer uit en dit is op meer punten veilig. Het is namelijk geen hobby van ons om in het donker op straat te lopen op een plek waar je opvalt en vet eten is nu ook geen optie en dat is het hier wel vaak als je uit eet.