zaterdag 25 februari Onderweg van Tom price terug naar de kust bij Carnarvon

Zaterdag 25 februari.              650 kmq
Onderweg van Tom price terug naar de kust bij Carnarvon
Vandaag staan we vroeg op 6.30 uur en ontbijten met de papegaaien als duiven aan onze voeten. We gaan snel op pad. We moeten een heel eind terug karren vandaag. Vanuit het binnenland terug naar de kust en weer richting Perth, dus zuidwaarts.
We laten de bush-bush achter ons. We beginnen op 48 km lange gravelweg, maar daardoor wordt de route korter. De weg is goed te rijden en de eerste 2 uur kwamen 6 tegenliggers tegen, verder is er onderweg natuur, eerst nog bergen boven de 1000 meter en bomen, dan heuvels met groene struiken en later op de dag vooral platteland met hier en daar een boom of een struik.
We zien enkele leguanen voor ons oversteken en hebben ze gelukkig niet geraakt. Verder staan er koeien langs de route en deze keer niet op de weg, maar dat kan hier makkelijk, want nergens zijn hekken. We veren beide steeds op als er wat te zien is bv een vreemde vogel, koe of apart landschap. 650 km is lang, maar ook mooi. Dat rode zand wordt langzaam lichter van kleur tot geel als we dichterbij de kust komen. Onderweg is het minder nat dan op de heenweg. Dus hoeven niet meer door waterplassen of riviertjes te rijden.
Op deze weg zijn wel geteld twee stops te maken bij een benzine station, verder geen dorp of huis gezien. Ondenkbaar in Europa, deze uitgestrektheid.
Bij aanvang van een landgoed staat op een gegeven moment een naambord, na 40 km denken we dat we het eindigen van het landgoed hebben gemist, maar nee, hoor na 72 km staat er een bord dat het landgoed op houdt....
Verder wonen die enkele die in dit gebied wonen, ook niet naast deze doorgaande weg, maar nog zo 62 of 88 km na de afslag van de gravelweg, staat er op een bordje te lezen. Die krijgen toch nooit bezoek of post???
Zij moeten zo'n 300 km rijden voor het eerste dorpje, dan is je tank leeg voordat je thuis bent. Floortje Dessing kan hier nog veel mensen interviewen die aan het einde van de wereld wonen.
Rond 16.00 uur bereiken wij de kustplaats Carnarvon en daar slapen we vannacht. We duiken meteen het zwembad in om af te koelen, het is hier 35 graden, dus iets koeler. We wassen de kleding, want alles ziet letterlijk rood van het stof. Zin in koken hebben we niet na deze rit, dus willen we een hapje eten in het dorp. Het is zaterdag, dus er zal zeker wat te vinden zijn om 19.00 uur. Je kunt hier een kanon afvuren in het dorp, er is geen hond. Alles is ook dicht. Dat uiteten lukt hier echt niet, dit was de 3 e poging. Nu maar frietjes en kipnuggets gehaald en die op de camping opgegeten.
Het zal wel Perth worden voordat we kunnen uit dineren.
In de avond koelt het wat af en hier zijn bijna geen vliegen, dus eindelijk kunnen we eens buiten zitten met een zwoel windje en een glaasje ranja!