Zaterdag 1 april. On the road again!

Vanmorgen na het ontbijt de spullen weer in de camper geladen.
Inmiddels is alles uitgewassen en in zakken verpakt. Een deel hoeft er niet meer uit voor thuis, zoals souvenirs en warme kleding.
We laten ook wat versleten spul achter alvast zodat we alles weer in onze grote maar volle reistassen krijgen.
Rond negen uur beginnen we weer aan de reis. We hebben 7 dagen in Hervey bay gelogeerd en zijn blij dat we weer verder kunnen.
We proberen vandaag  een eind te komen richting het noorden.
De term highway one klinkt heel wat, maar het is een doorsnee tweebaans weg door dorpen met gelijkvloerse kruisingen en stoplichten. Dus echt vaart kan je niet maken.
We rijden door een zeer groen gebied met veel bos, weilanden en suikerriet plantages. Dat laatste is de troef van dit gebied, daar maken ze hier rum en verschillende limonades van, die in heel Australië wordt gedronken met de naam van de stad Bundaberg.
Na de afslag naar dit stadje is er niet veel meer te beleven, we passeren nog twee kleine dorpjes in 400 km. We lunchen in een parkje onderweg en rijden weer door.
We zien veel water nog op velden staan en rivieren die ver buiten hun oevers staan. Ook hele stroken door bossen, waar duidelijk tijdelijk een rivier zijn weg heeft gezocht enkele dagen geleden. Verder zien we op een enkele plekken wat bomen omliggen. De schade in dit gebied langs de weg valt mee.
De weg is eentonig en daar hebben ze hier wat op gevonden: naast de weg staan borden met quizvragen en na 500 m het antwoord, zo blijf je goed bij de les.
We zijn om 16 uur in Rockhampton, het stadje wat net niet is getroffen. We gaan naar de plaatselijke vvv en vragen hoe de toestand in het rampgebied is. De weg naar Cairns is weer open en met wat oponthoud te rijden. Onderweg is er op sommige plaatsen geen stroom, veel water en veel schade.
We kijken op de tomtom en zien dat het gebied meer dan 700 km groot is en daarin willen we niet verblijven. We besluiten om nu te stoppen en morgen heel vroeg deze lange rit in een keer af te leggen, zodat we letterlijk de ellende achter ons kunnen laten en weer vakantie kunnen gaan houden voor 1 1/2 week tot onze thuisvlucht.
We zoeken een cabin op een camping aan de doorgaande weg. Wat ja de landelijke ramp is groot, maar ons mini ellende in de camper is ook nog niet over. Bij de lunch signaleerde er toch nog een vlo aan het plafond. En de jeuk begint nu net over te gaan en de bultjes zijn aan het genezen. Dat willen we zo houden. Dus slapen we niet meer in de camper, maar gebruiken hem nu als auto. Wel weer spul gekocht om te bestrijden.... dit is de vierde keer! 
Nu bij een dierenspeciaalzaak. Het heet vlo bom en het moet de vlooien in een afgesloten ruimte vergassen. Dus weer de hut leeg gehaald en het gas los gelaten..... nu enkele uren dicht houden en dan luchten.
En hopelijk morgen beestjes vrij de wijde wereld weer in!