Zondag 2 April: lange rijdag van Rocky naar Townsville

Vanmorgen al om 5:45 opgestaan. Vandaag willen we graag zo ver mogelijk naar het noorden rijden. We willen het gebied waar de cycloon schade heeft gemaakt graag voorbij zijn en nog een dag of 10 (het gaat snel met de dagen zo) het echte vakantiegevoel terugkrijgen.
We rijden over de Bruce highway, dit klinkt als een snelweg, maar is over de gehele afstand van ruim 700 km van vandaag een tweebaansweg. Het is vandaag zondag en niet echt druk ( wie rijdt er nou naar een rampgebied?) dus we kunnen lekker doorrijden. Na zo'n 150 km zegt de navigatie ineens dat we over 100 km niet verder kunnen, weg afgesloten  Echter vanmorgen maakte de navigatie nog gewoon de route over de Bruce highway? Wat te doen, terug en dan over een andere weg, maar dan letterlijk 500 km om? Of vertrouwen op de berichten die we van mensen op de weg krijgen en maar doorrijden. We kiezen voor het laatste en dat blijkt goed. De weg is helemaal open. Wel zijn verschillende zijwegen nog afgesloten door overstromingen. Hoe dichter we bij Mackay komen hoe meer wateroverlast en afgebroken bomen en ontwortelde bomen we zien. We passeren vele riviertjes en kreekjes, die nu weer een normaal niveau hebben, maar waarbij je kunt zien dat het water kortgeleden 2-3-4 meter hoger heeft gestaan. Ook staan vele vlakke stukken nog vol water en hangen electriciteitspalen erg scheef. Hoe dichter we bij Prosperine komen hoe meer schade we zien. In dit dorpje liggen vele schuttingen plat en zijn er huizen zonder daken. Wat een ellende. Toch zie je ook dat er overal al geruimd is en geruimd wordt. Bomen liggen in stukjes gezaagd langs de kant en schuttingen liggen netjes gestapeld. Wat zijn mensen toch flexibel. We komen niet in het meest geplaagde stadje: Airlie beach, dat ligt iets verder van de weg af. Het meest noordelijk in het gebied ligt Bowen. Daar gaan we even van de weg af om te lunchen. Hier ook veel geknakte bomen en het strandje waar we de boterhammen eten is niet van dat mooie witte zand, maar ligt helemaal vol troep.  Zonde hoor. Ook passeren we mooie dingen: groene vlaktes, weilanden met heel veel koeien. Het lijkt bijna als in Nederland totdat we in de verte een stel kangoeroes zien springen. Toch niet Nederlands.
We komen langs heuvels, bergen en de omgeving is ontzettend groen met palmen en gumtrees. Ondanks alle troep van de cycloon blijft het toch een mooie tocht. Rond half vijf zijn we net onder Townsville waar we een cabin op de camping nemen. Lekker hoor al die ruimte. Er is ook een zwembad bij dus daar maken we gebruik van. En kletsen wat met de Australiërs die op de camping wonen. Zij hebben behalve een beetje wind niets gemerkt van de hele cycloon en hadden wel wat van de regen gewild. Nou wij niet, wij hebben wel genoeg regen gehad en hopen op nog een zonnige tijd!